De witte krijtrotsen van de Côte d'Albâtre
Op 6-jarige leeftijd heb ik Afrikaanse olifanten mogen bewonderen in het Hwange National Park in Zimbabwe. Sindsdien ben ik gefascineerd door deze prachtige dieren met hun logge lijf, lenige slurf en flapperende oren. Een grote olifantenposter aan de muur en een bonte verzameling van houten en stenen beeldjes versierden mijn slaapkamer. Ik hoor je al denken, wat hebben olifanten met de Albastenkust in Normandië te maken?
Étretat
Uiteraard is het geen echte olifant, maar het lijkt er wel op. De Falaise d’Aval doet denken aan een olifant die zijn slurf in het zeewater steekt. Een grote witte klif van kalksteen met een bijzondere vorm die jaarlijks veel bezoekers trekt en die ik ook graag een keer wil zien. Op een zomerse dag in juli parkeren we om half 10 ‘s ochtends de auto eersterangs aan de boulevard in Étretat, een bekende badplaats aan de Normandische kust. Vanaf de boulevard lopen we het kiezelstrand op en kijken uit over de azuurblauwe baai. Aan weerszijden van de baai kunnen we niet om de prachtige krijtrotsen heen en staan we voor een dilemma. Een flinke klim omhoog wordt het sowieso, maar gaan we eerst richting het oosten van de baai naar de kapel Notre Dame de la Garde gebouwd op de Falaise d’Amont óf klimmen we westwaarts richting de Falaise d’Aval? We kiezen voor de eerste optie zodat we een panoramisch uitzicht hebben op de geliefde olifant.
Uitzicht op Falaise d’Aval (de olifant) en Falaise l’Aiguille (de naald)
De zon staat nog redelijk laag als we uitkijken vanaf Falaise d’Amont richting Fécamp. In atmosferisch perspectief rijgen de krijtrotsen zich aaneen. Op het strand onderaan de kliffen zien we enkele stipjes voortbewegen, die ons perspectief geven over hoe hoog de krijtrotsen zijn. Na deze eerste klim omhoog en prachtige vergezichten knorren onze magen. We dalen we af naar het dorp voor een lunch bij Le Romain d’Etretat. Op de koffie na een prima Italiaans restaurant.
Falaise d’Amont
Het verschil tussen de getijden in Normandië hadden we inmiddels al ervaren door ons bezoek aan de abdij van Mont Saint-Michel. Na de lunch blijkt het eb te worden. We klimmen via stenen trappen in westelijke richting naar de Falaise d’Aval en de Falaise l’Aiguille. In de zee onder ons zien we de contouren van een bunker te voorschijn komen. Verder richting de Falaise d’Aval heb je een mooi uitzicht op de brede krijtrots La Manneporte en kan je bij eb zowel beneden- als bovenlangs je weg vervolgen.
Falaise La Manneporte
Inmiddels zijn we lang niet meer de enige die de krijtrotsen willen bewonderen en zijn onze benen aardig verzuurd. We houden het voor gezien en wandelen terug naar de auto, die we voor 5 uur (en 8 euro) mochten parkeren op de boulevard. Met een laatste blik op het strand valt mijn oog op mensen in een kano die onder de slurf van de olifant door peddelen. Op het strand blijkt de mogelijkheid om een kano, catamaran of SUP te huren. Als ik dat eerder had geweten had ik mijn geliefde olifant van nóg dichterbij kunnen bewonderen (maar was ook mijn portemonnee een stuk lichter). Een bezoek aan de magnifieke krijtrotsen van Étretat mag niet ontbreken als je in Normandië bent.
Meer lezen over Normandië:
Meer lezen over krijtrotsen:
