Drie charmante abdijen van Normandië: Mont Saint-Michel, Jumièges en Lessay
Een bezoek aan de Mont Saint-Michel stond al lange tijd op mijn bucketlist. Afgelopen zomervakantie was het zo ver, twee weken naar Normandië in Frankrijk, waarvan één dag naar deze indrukwekkende abdij, gelegen op een eiland. Een bezoek aan de Mont Saint-Michel heeft mijn verwachtingen waar kunnen maken, zowel qua schoonheid als het grote aantal bezoekers. In Normandië zijn meer mooie abdijen te vinden die je bijna helemaal voor je alleen hebt (in tegenstelling tot de Mont Saint-Michel). Maak in deze blog kennis met drie prachtige abdijen van Normandië. Van groot naar klein, bekend naar onbekend, met alle drie hun eigen charme.
Abbaye du Mont Saint-Michel
In alle rust en in eigen tempo wandelen we vanaf de parkeerplaats richting de Mont Saint-Michel. Langzaam zien we de abdij voor ons opdoemen en steeds groter worden. Het eiland komt goed tot zijn recht omdat het vloed is, één van de dingen die we vooraf gepland hadden. Om de paar minuten rijdt een shuttlebus langs, volgepropt met mensen als sardientjes in een blik. Blij dat we dit gratis aanbod hebben afgeslagen lopen we met de benenwagen verder en stoppen af en toe voor een foto.
Eenmaal bij de ingang van het eiland is het gedaan met de rust. Te midden van de mensenmassa worden we meegevoerd door een smalle winkelstraat waar we niet allemaal tegelijk doorheen passen en ophopen. Wachtend achter mensen met buggy's, die de stenen trappen moeten trotseren, loopt het zweet me inmiddels over de rug. Met een klagend kind aan de hand versterkt het gevoel dat ik juist deze drukte had willen mijden door via de zijmuur naar de abdij te wandelen. Blijkbaar zijn we in de fuik gelopen en hebben we de afslag gemist. Met het voornemen dit op de terugweg anders aan te pakken klimmen we verder naar de ingang van de abdij. De imposante aanblik laat de drukte om ons heen vergeten. Hoe hebben ze ooit de grote stenen van de abdij op dit eiland gekregen en kunnen stapelen?
Voor 10 euro per persoon is de abdij van binnen te bezichtigen. Bij de entree ontvangen we achtergrondinformatie over de rijke geschiedenis van de abdij welke zou teruggaan tot 708. Dit was het jaar waarin de bisschop van Avranches een heiligdom ter ere van de Aartsengel Michaël liet bouwen, wat later zou uitgroeien tot een bedevaartsoord. In de 10e eeuw vestigen de Benedictijnen zich in de abdij en wordt lager op het eiland een dorp gebouwd. Het eiland blijkt gedurende de Honderdjarige Oorlog tevens een onneembare militaire vesting. Tijdens de Franse Revolutie wordt het tot in 1863 als een gevangenis gebruikt. In 1874 wordt de abdij tot historisch monument verklaard en gerestaureerd. Sinds die tijd is de abdij te bewonderen en staat het sinds 1979 op de werelderfgoedlijst van UNESCO.
Vanaf het terras in het westen, voor de ingang van de abdijkerk, genieten we van een weids uitzicht op het binnenland van Normandië. In de abdijkerk waar een dienst gaande is wandelen we via de kruisgang naar de eetzaal van de monniken, het gastenverblijf, de crypte en de ridderzaal. De hoge gewelven en de goed onderhouden verblijven spreken tot de verbeelding. Een bijzonder mooie abdij, op een bijzonder mooie plek.
Op de terugweg pakken we het anders aan en wandelen via de buitenmuur met prachtig uitzicht op zee naar de uitgang van het eiland. Om de smalle en drukke winkelstraat te vermijden hadden we direct na de ophaalbrug rechtsaf de trap op moeten gaan. Boven aan de trap hadden we linksaf via de buitenmuur naar de ingang van de abdij kunnen wandelen. Een gouden tip wat mij betreft.
Abbaye de Jumièges
Te midden van het Regionaal Natuurpark les Boucles de la Seine, een bosrijk gebied waar de Seine sierlijk doorheen kronkelt, ligt de ruïne van de abdij van Jumièges. Een juweeltje op 30 minuten rijden van Rouen, de hoofdstad van Normandië. De abdij is in 654 gesticht door Philibert en stond destijds bekend als intellectueel centrum waar de Benedictijnse monniken handschriften konden kopiëren en hun leven wijdden aan gebed, werk en gastvrijheid.
De abdij is vaak gewijzigd en herbouwd, wat maakt dat er verschillende architectuurstijlen te bewonderen zijn (o.a. de Karolingische, Romaanse en Gotische stijl). Bij de entree ontvangen we een plattegrond met uitleg over de verschillende bouwstijlen. Op zaterdag 14 juli verwonderen we ons over deze schoonheid en wandelen in alle rust via de imposante torens bij de entree, door het schip met sierlijke bogen en hoge vensters naar de overgebleven pilaren van het koor.
De ruïne van de abdij bevindt zich in een park wat sinds de 19e eeuw als een Engels landschapspark is ingericht. Op deze zonnige, warme en windstille dag is de droogte in de zomer van 2018 duidelijk zichtbaar. Het gras is overwegend geel gekleurd, met her en der wat groene plukken.
Dankbaar maken we gebruik van de schaduwplekken onder de grote dennen- en beukenbomen, waar houten stoelen klaar staan voor een schaduwrijke picknick. Geen belegde broodjes voor ons maar wel een koude slok water om de dorst te lessen met een prachtig uitzicht op de abdij en de abtswoning. Deze romantische abdij was één van mijn hoogtepunten bij mijn bezoek aan Normandië.
Abbaye de Lessay
De laatste abdij die we hebben bezocht bevindt zich in het westelijk deel van Normandië, vlakbij de kust. In het kleine dorp Lessay staat de abdij Saint-Trinité, gebouwd in de 11e eeuw. Een voorbeeld van de Romaanse bouwkunst. Ik ben geïntrigeerd door de opeenstapeling van vierkante en ronde segmenten, afgewisseld met driehoekige vlakken en oranje gekleurde daken. De kloosterkerk is totaal gerestaureerd en dat is zowel aan de binnen- als buitenzijde zichtbaar. Een goed onderhouden abdij met mooi lichtinval door de smalle, hoge ramen.
