Adembenemende rotskliffen van Bonifacio
Regelmatig heb ik me verwonderd over foto's van de huizen gebouwd op de rotskliffen van Bonifacio op het eiland Corsica. Je zou er maar wonen. Op 60 meter hoogte, aan de rand van een afgrond, de zee die tegen de witte krijtrotsen beukt en steeds een beetje van de rots onder je afsnoept. Daarentegen heb je een hemels uitzicht met de mooiste zonsondergangen. In de zomer van 2015 heb ik dit tafereel met eigen ogen kunnen aanschouwen. Wat een bizar plaatje. Een beschrijving van een zonnige-, winderige- en ruige zeedag in Bonifacio.
Bonifacio
Bij aankomst in de haven maakt de oude Genueze stad Bonifacio al indruk, vanwege de imposante verdedigingsmuren, gebouwd op de hoge rotsen. Het bastion torent machtig boven de jachthaven uit. Het is een doordeweekse dag in het hoogseizoen, waarbij we de drukte vóór willen zijn. Om negen uur 's ochtends parkeren we de auto in de haven, waar op dit tijdstip nog voldoende plek is. We starten met een boottocht. Een ideaal begin om kennis te maken met de stad en je vanaf zee te vergapen aan de steile witte krijtrotsen, met hun bebouwing.
Boottocht langs grottes, falaises et calanques
Het waait hard vandaag. Bij het kopen van de boottickets worden we gewaarschuwd voor de ruige zee. We hebben kans op hoge deining en een grot die we niet in kunnen varen. Ik heb een korte flashback naar een boottocht op ruige zee bij Elba, waarbij ik kotsmisselijk was. Even word ik aan het twijfelen gebracht, maar we besluiten gewoon te gaan. Achteraf gezien een goede beslissing. Met de boot varen we de haven uit, waarbij we langs chique jachten compleet met zwembad op het dek varen, afgewisseld met klassieke tweemaster zeilschepen. De kapitein zet de boot stil voor de Grotte du Sdragonatu. We deinen flink op en neer. Ik ben benieuwd of we de grot in kunnen, het lijkt niet echt te passen namelijk. De kapitein wacht de juiste golf af en laat ons met de golf meedeinen de grot in. Een applaus stijgt op na deze spectaculaire actie van de kapitein. De zeegrot is ontstaan door watererosie en wordt verlicht door scheuren in het plafond, waardoor de zon naar binnen schijnt. De lange en smalle opening lijkt toch echt de vorm van Corsica te hebben, grappig. De kapitein manoeuvreert ons behendig uit de grot. We vervolgen de route en komen langs een inham met azuurblauw water en witte krijtrotsen. Dit blijkt het verrassende startpunt te zijn van een zeilschool.
Het mooiste wordt voor het laatst bewaard. We varen langs L'Escalier du Roi d'Aragon, een lange trap uitgehouwen in de rotsen. We staren omhoog naar de huizen, die akelig dicht op de afgrond van de hoge rotskliffen gebouwd zijn. Ik merk dat ik mijn adem inhoud. In het echt is dit nog indrukwekkender dan op de vele foto's die ik gezien heb. De zee slaat woest tegen de Grain de Sable aan. Deze vrijstaande rots in zee met de vreemde bijnaam 'zandkorrel' is 800 jaar geleden van de rotsen afgebroken en eist nu op zijn eigen manier de aandacht op.
De kapitein keert de boot en we varen terug naar de haven. Ik betrap mezelf erop dat ik constant achterom kijk om zo lang mogelijk te kunnen genieten van de bijzondere rotskliffen. Wat een plaatje. Eenmaal terug in de haven kopen we bij het Office de Tourisme een Pass Culturel, waarmee we voor 3,50 p.p. de koninklijke trap en het bastion kunnen bezoeken. Die willen we graag van dichtbij bewonderen.
L'Escalier du Roi d'Aragon
Het hart en tevens oudste gedeelte van Bonifacio is de 'haute ville', oftewel de bovenstad. De wandeling omhoog leidt je langs het bastion en geeft je een mooi uitzicht op zee. Vanaf de boot hebben we de L'Escalier du Roi d'Aragon bewonderd en deze willen we graag afdalen. Deze steile trap telt 187 ongelijke treden, uitgehouwen in de rotsen. Het verhaal gaat dat de treden in één nacht zijn uitgehakt tijdens de Aragonese belegering in 1420. Het is echter waarschijnlijker dat de trap veel eerder is aangelegd en dat hij oorspronkelijk toegang gaf tot een bron met goed drinkwater. Eenmaal beneden kan je langs de rotsen kort doorlopen totdat je bij allerlei 'kunstwerken' komt. Mensen stapelen stenen die symbool staan voor hun familie. Froukje en Jamie bouwen een kunstwerk namens ons gezin met acht platte stenen. Het paadje loopt dood, dus daarna moeten we toch echt terug, de trap weer op omhoog. Een flinke workout op deze zonnige dag.
Bastion de L'Etendard
Na een snelle lunch met crêpes en panini's brengen we een bezoek aan het Bastion de L'Etendard. Een van de beroemdste kenmerken van de stad. Het bastion is in de 16e eeuw gebouwd door de bestaande versterkingen aan te passen. Zijn functie was het herbergen van de zware artillerie. Samen met de Porte des Gênes vormde het een sterk punt in de muren van Bonifacio die meerdere malen onneembaar bleken. Tot Jamie zijn verrassing beschikt het bastion ook over verkoelende kazematten. De kazematten in Luxemburg hebben blijkbaar indruk gemaakt, want bij deze is hij ook niet weg te krijgen. Vanaf de verdedigingsmuren van het bastion heb je een mooi uitzicht op de haven en de zee. Bij een heldere dag kan je Sardinië zien liggen.
We wandelen via de verdedigingsmuren terug naar de haven. Inmiddels is het half vijf 's middags en staan de parkeerplaatsen in de haven en omstreken bomvol. Bestuurders blijven tevergeefs rondrijden om een plekje te bemachtigen. Mocht je in het hoogseizoen naar Bonifacio gaan, zorg dan dat je er vroeg in de ochtend bent. Voor een fantastisch uitzicht op Bonifacio vanuit een weids perspectief is het zeker de moeite waard om door te rijden richting Piantarella. Vanuit Bonifacio kan je ook een wandelroute volgen richting Piantarella, dwars door de geurige maquis, een typisch Corsicaans struikgewas. Vanaf het Bastion is de wandelroute duidelijk zichtbaar.
We rijden terug naar ons appartement in Abbartello en sluiten de dag af met een diner bij (vis)restaurant Una Stonda. Vanaf het terras aan het water heb je een panoramisch uitzicht op de stad Propriano. De bediening loopt rond met dienbladen vol vers gevangen vis die de kok voor je kan bereiden. Terwijl de zon ondergaat en de lichtjes in Propriano aangaan proef ik voor het eerst Corsicaanse vissoep.
